Beginnen als zelfstandige vond ik een sprong in het diepe. Wat kom je tegen? Krijg je wel opdrachten? Zijn er klussen waar ik blij van wordt? Hoe regel je al die administratie? Et Cetera. Altijd in loondienst geweest en nu ineens een nieuwe vorm van werken. Achteraf allemaal zorgen om niks. Vanaf dag 1 heb ik van alles en nog wat gedaan en allemaal even leuke klussen.
Momenteel zet ik me in de regio Noord- en Midden-Limburg in als programmamanager Grip op Onbegrip. Binnen dit programma zetten we ons, als samenwerkende partijen, in voor mensen die in hun leven voortdurend te maken hebben met giftige stress en heel veel onstabiliteit. Hierdoor raken ze de greep op hun leven regelmatig kwijt. Voor deze mensen organiseren we betere ondersteuning op alle vlakken in hun leven en zorgen we stapje voor stapje voor meer stabiliteit.
Voor dezelfde regio heb ik net een visienota omtrent de inzet van Ervaringskennis als nieuwe kennisbron in het sociale domein afgerond.
In Maastricht ben ik gestart als Burgeronderzoeker.
Burgerwetenschap over gezondheid in de buurt
Alledaagse ontmoetingsplekken als kennisplekken (ZONMw 2022-2024)
In Nederland wenden we ons bij lichamelijke en geestelijke problemen tot professionals. Het vermogen van professionals om te helpen bij levensontwrichtende ervaringen is echter beperkt: zorgbehoeften overschrijden ruimschoots professionele middelen. Veel diagnoses werken bovendien beperkend: ze benadrukken symptomen hetgeen medicaliserende effecten heeft en doen geen recht aan bronnen van veerkracht van mensen zelf.
Diagnoses werken ook vaak stigmatiserend, genereren schaamte en hinderen participatie in de maatschappij. Veel praktische ervaringskennis van burgers om elkaar te helpen wordt daarentegen te weinig benut. Binnen de geestelijke gezondheidszorg en in sommige medische specialismen spelen ervaringsdeskundigen cq patiëntenkennis wel een rol, maar de ontwikkeling van deze burgerkennis wordt beperkt door institutionele, professionele en bureaucratische doelen, werkwijzen en grenzen. We gaan buiten de instituties onderzoek doen om Burgerkennis-in-de-buurt te ontwikkelen over gezondheid, veerkracht en participatie.
Daartoe organiseren we twee laagdrempelige, gastvrije buurtontmoetingsplekken in Maastricht-West waar mensen steun kunnen vinden bij levensvragen en in de omgang met ontwrichtende ervaringen die gezondheid en veerkracht ondermijnen (bijv. verlies, armoede, ziekte, slaapproblemen, mantel-zorgen).
Deze ontmoetingsplekken zijn gesitueerd in een drukbezochte kinder- en zorgboerderij en in een winkelcentrum. Op deze plekken bieden ervaringsdeskundigen en buurtvrijwilligers werkvormen aan zoals levensverhaal workshops, herstelwerkgroepen, de mensenbieb, film- en gesprekavonden, maar buurtbewoners kunnen ook zelf werkvormen initieren. Door middel van een overdraagbare ‘strippenkaart’ (fysiek en digitaal) worden nieuwe verbindingen voor steun in de buurten gestimuleerd.
Ik onderzoekt de impact van deze werkwijzen met behulp van kwalitatieve methoden: analyse van veldwerk (observaties, conversaties), dagboekjes, interviews. De bevindingen worden regelmatige besproken met de ervaringsdeskundigen, vrijwilligers, en consortium partners om tot een gedeelde interpretatie te komen.
Dit project leidt tot nieuwe concepten en voorbeelden over Gezondheid, Veerkracht en Participatie.
Fijne opdrachten met fijne mensen in het Sociale Domein waarin ik echt thuis hoor.
Evelien Meijerink 